- KEBAN
- KEBAP
- KEBİR
- KEBZE
- KEDER
- KEFAL
- KEFEN
- KEFİL
- KEFİR
- KEFNE
- KEHLE
- KEKEÇ
- KEKİK
- KEKRE
- KELAM
- KELEK
- KELEM
- KELEP
- KELER
- KELES
- KELEŞ
- KELİK
- KELLE
- KELLİ
- KEMAH
- KEMAL
- KEMAN
- KEMER
- KEMHA
- KEMİK
- KEMRE
- KENAR
- KENDİ
- KENEF
- KENET
- KEPEK
- KEPEZ
- KEPİR
- KEPME
- KEPÇE
- KERDE
- KEREM
- KERES
- KERİH
- KERİM
- KERİZ
- KERKİ
- KERTE
- KERTİ
- KESAT
- KESBÎ
- KESEK
- KESEL
- KESEN
- KESER
- KESİF
- KESİK
- KESİM
- KESİN
- KESİR
- KESİT
- KESİŞ
- KESKİ
- KESME
- KESRE
- KETAL
- KETEN
- KETON
- KETUM
- KEVEL
- KEVEN
- KEYFÎ
- KEYİF
- KEŞAN
- KEŞAP
- KEŞEN
- KEŞİF
- KEŞİK
- KEŞİŞ
- KEŞKE
- KEŞKİ
Bazı Kelimelerin Anlamları (Rastgele Seçilenler)
-
KEVEN
- ► geven
-
KETAL
- Çirişli bir tür parlak bez
-
KEPİR
- Çorak, çamurlu, verimsiz toprak
-
KESİF
- ► yoğun
- Saydam olmayan
- ► sık
-
KELLİ
- Çıkma durumundaki sözlerin ardı sıra geldiğinde birbirine bağladığı iki yargıdan birincisini zorlayıcı bir sebep olarak gösteren bir söz