DAĞ
- Yer kabuğunun çıkıntılı, yüksek, eğimli yamaçlarıyla çevresine hâkim ve oldukça geniş bir alana yayılan bölümü; cebel (II) (isim)
Birleşik Kelimeler:
dağ adamı | dağ alası | dağ anası | dağ armudu | dağ aslanı | dağ ayısı | dağbaşı | dağ başı | dağ bayır | dağ bilimi | dağ birliği | dağ çamı | dağ çayı | dağ çayırı | dağ çileği | dağ dalak otu | dağ elması | dağ eriği | dağ eteği | dağ evi | dağ gölü | dağ havası | dağ iklimi | dağ isketesi | dağ ispinozu | dağ kavağı | dağ keçisi | dağ kedisi | dağ kestanesi | dağ kırlangıcı | dağ kolu | dağ köyü | dağ lalesi | dağ merası | dağ nanesi | dağ oluşu | dağ otlağı | dağ reyhanı | dağ serçesi | dağ servisi | dağ sıçanı | dağ taş | dağ tavuğu | dağ topu | dağdan inme | dağlar anası | sıradağ | yanardağ | buz dağı | Hüt Dağı | Kafdağı
DAĞ
- Kızgın bir demirle vurulan damga, nişan (isim)
- İyileştirmek için vücudun hastalıklı bölümüne kızgın bir araçla yapılan yanık
- Büyük üzüntü, acı (mecaz)