TEPE
- Bir şeyin en üstteki bölümü; kaban (I) (isim)
- Bir yerin, bir nesnenin vb.nin üstü, hizası
- Birinin yanı başı, baş ucu (teklifsiz konuşmada)
- Başın üst, kafatasının iki kulak arasında kalan bölümü (anatomi)
- Yüksekliği genellikle birkaç yüz metreyi geçmeyen, çok kez tek başına, yamaçları yatık yer biçimi (coğrafya)
- Çokgende veya çok yüzlüde köşelerden her biri (matematik)
- İkizkenar bir üçgende eşit kenarların kesişme noktası (matematik)
- Bakışım ekseni bulunan bir eğrinin veya yüzeyin bu eksenle kesişme noktalarından her biri (matematik)
Birleşik Kelimeler:
tepe açısı | tepe aşağı | tepebaşı | Tepebaşı | tepe camı | tepegöz | tepegözler | tepe lambası | tepetakla | tepe tomurcuğu | tepeüstü | tepe üstü | tepeden ayağa | tepeden inme | tepeden tırnağa | ada tepe | dere tepe | şahit tepe | tanık tepe | dalga tepesi | hacet tepesi | mıhtepesi