ÖZ
- Bir kimsenin benliği, kendi manevi varlığı; iç, nefis (I), derun, ruh, varoluş karşıtı (isim)
- "Kendine, kendi kendini" anlamlarında birleşik kelimeler türeten bir söz
- Bir şeyin en kuvvetli veya kıvamlı bölümü; hülasa, zübde, ekstre
- Çıbanların içinde ölmüş dokudan oluşan irinle birlikte çıkan parça
- Bir şeyin iç yapısını ve ayırt edici özelliğini meydana getiren şey; künh, zübde (mecaz)
- Bitkilerin kök, gövde ve dallarının boydan boya ortasında bulunan, hafif, gevrek ve çoğu yumuşak bölüm (bitki bilimi)
Birleşik Kelimeler:
öz bağışıklık | öz bakım | öz bakım gücü | öz belirtim | özbeöz | öz beslenme | özçekim | öz denetim | öz devim | öz devinim | özdeyiş | öz dışı | öz dikeni | öz direnç | öz eleştiri | öz evlat | özezer | öz geçmiş | öz güven | öz ısı | öz ışın | öz indükleme | özişler | öz itme | öz kaynak | öz kedi balığıgiller | öz kesit | öz odun | öz öğrenim | öz saygı | özsever | öz su | öz tahta | öz Türkçe | özveren | özveri | öz yapı | öz yaşam | öz yönetim | kaçık öz | bal özü | budak özü | diş özü | mantar özü | mısır özü | odun özü
ÖZ
- Kan bağı ile bağlı olan, üvey olmayan (sıfat)
- ► saf (II)
ÖZ
- Sulak, verimli yer (isim)